Nisa me shkru një poezi të shkurtë

krejt krejt të shkurtë si shkurti

për ty nanë e t’bamat e tua

por shkurt shkurti nuk e zuni

 

Nuk ta fali nanë që m’ke ba me besue

Se qielli është matanë udhe

E unë me një zgjatje dore

E vizatoj diellin a shiun a çka t’due

 

Që m’ke qit mes yjesh e m’ke sodit

Me grshanët ma të holla m’ke dhan formë

E me brum të ndenjur m’ke qendis

T’u më randue me besim në këtë botë

 

Si me pas ditë që shpejt ki me m’lan

E m’ke lan në ma të keqen stinë

E qysh unë ty tash me ta fal

Kur m’ke ngarkue me kaq guxim!