Jeta s’të ka borxh asgja
ti ja ki borxh vedit me jetu!
Me ju g’zu secilës ditë t’lume
dritë edhe në skutat ma t’errta me kërku
Jeta nuk resht t’ecunit bir
nuk t’pret me u lumtunu
Mrekullohu!
Ban lojë me ultësië e naltësitë e saj
N’mos të ndigjofshin kamb’t a kryet
n’mos munç me luejt at’herë ec
në mos munç me ec
Zhagitu!
Zhagas, kamba doras, ki me i mbërri majat
po mësimit e punës mos me ju da
Njeriu për fjale lidhet
fjalë të mëdha s’asht mirë me fol
Dije se bukuria e madhështisë asht në milimetra
e me i kërku kufijtë e lirisë çmendesh
Atyne qi s’kanë qysh me ta kthye
me u ep e me u fal sa t’mujsh
me ua pa shkëlqimin n’sy
qi dritë ka me tu ba n’ditët e zeza t’jetës!
Dashuno çmendunisht me krejt çka kie
vedin ma s’pari edhe tjerët pa hile
dashninë ja e ep ja se ep
s’ka gjysma
këtu s’ka midis!
T’shejtë i kena zot e mik
por ma t’shtrejt e kem’ atdheun
asht e rrasht me lanë
e dashninë ma fisnike me ja dhanë
Kujtimet mbaji fort ngat vedit
t’shërbejnë në terr
po rob i tyne asnjihere mos u ban
Je dashnia ma e madhe e nanës
Me uratat ma t’ambla jam tu t’rrit
E ti
E paç uratën e zotit Mali jem
Kjofsh e u plaksh faqebardhë!
26 maj 2017
Lini një Përgjigje