Rralle herë na e zgjatë dorën në orët e liga, kur i lëvizim mobilet apo i mbajmë valixhet apo ecim gjatë në këpucë të ngushta
Unë gjinia e dobët!!!! Pirdhu - që kishin me thënë vëllezërit tonë matanë Drinit. Çka do që ti bënë, unë e bëjë duke gjakderdhë!
Përkushtimi, angazhimi e qëndrueshmëria duhet me ju kthy kësaj shoqnie. Duhet me pas mënyra ma t’ mira qysh mundemi me e torturu njani tjetrin, për shembull me ja nxan frymën njani tjetrit me përkushtim e dashni, kjo kujtoj që asht nji prej mënyrave ma t'mira të jetesës. Se jeta t’ shkel pa pardon, nji herë, e dy e tri e katër e veç njerëzit e njerëzishëm, ata për të cilët asht gozhdue Krishti, munden me t’çue prapë në kambë!
“Borxh asgjë s'u kam”, kish me thanë dashnia për këtë çashtje të hapun.
Prej cilës botë je ti emrin e cilës lule e mban, pse nuk je sikur gratë tjera që kalojnë sikur era emrin e të cilave as nuk e kujton, puthjet e të cilave i harron me mëngjesin e parë? Prej... Continue Reading →
Njerëzit i dojnë takimet e shkurta, letrat e shkurta, përjetimet e shkurta t’cilave nuk ke nevoj me jau lyp kuptimin nalt te yjet e as te skajet ma t’rrezikshme, e t’panjohuna të shpirtit. Po ato vuejtjet e vogla ngjiten kadale n’trupin tonë t’çkyem prej mërzie, e bahën vet vdekja.
Me kenë grue asht punë e madhe. Jo pa kënaqësi madje edhe ekstazë, por prapëseprapë asht punë e pafund dhe e pamëshirshme. Me u ba nji grue e moçme mund t’kërkoj ndoshta veç me lind me gjenitale të caktueme, me trashigue gjene jetëgjatësie si dhe fatin mos me t’shkel ndonji kamion, por me u ba dhe me mbet grue kërkon ekzistencën dhe përkushtimin e nji gjenie.
Unë nuk e mbërriva moshën ma t’bukur t’burrnisë së tij. Pjellorinë e tij nuk e shtrëngova n’gjinin tem që asht shkretu prej shikimeve t’atyne që i rrahin bagëtinë n’pazar e hajnave lakmitar. Unë kurrë s’kam me i kap për dore fëmjët e tij. E përrallat që për ta i kam gatit dikur moti ndoshta ua tregoj tuj vajtue arinjëve t’vegjël e t’mjerë. t’braktisun në pyllin e zi.
Nji grue, nji gomë e çfryme, nji smundje, a nji dëshirë: frikat para teje, frikat aq të qeta sa mundesh me i studiju sikurse figurat mbi dërrasën e shahut… nuk janë gjanat e mdhaja që e çojnë njeriun... Continue Reading →
