Nisa me shkru nji poezi të shkurtë
krejt krejt të shkurtë si shkurti
për ty nanë e t’bamat e tua
por shkurt shkurti nuk e zuni
Nuk ta fali nanë qi m’ke ba me besue
Se qielli është matan’ udhe
E unë me një zgjatje dore
E vizatoj diellin a shiun a çka t’due
Qi m’ke qit mes yjesh e m’ke sodit
Me grshanët ma të holla m’ke dhan formë
E me brum të ndenjun m’ke qendis
T’u më randue me besim në këtë botë
Si me pas ditë që shpejt ki me m’lan
E m’ke lan në ma t’keqen stinë
E qysh unë ty tash me ta fal
Kur m’ke ngarkue me kaq guxim!
